بهش می‌گم: چقدر قبلا عجیب و قشنگ از حسم می‌نوشتم.

میگه: منم همین حسو واسه خودم دارم. اما دلیلشو می‌دونم.

می‌پرسم چیه دلیلش؟

میگه: دردای قدیم‌مون هم قد قلم‌مون بودن.

دردای همه‌ی ما خیلی بزرگ می‌شن اما همه‌ی ما نویسنده‌های بزرگی نمی‌شیم.

از کانال تلخ همچون چای سرد